En daar was plots die perfectionist terug.

"Wanneer ga je hem verzenden ?" Mijn dochter en ik zitten samen aan de tafel. Allebei met ons scherm voor ons. Het is leuk werken zo, voor ons allebei. "Ik ga hem nog even tot morgen laten staan, en dan nog eens nalezen zodat ik er nog mogelijke fouten, die ik nu niet zie kan uithalen" antwoord ik. Ze knikt bevestigend en antwoord dat ze dat ook zou doen. Terwijl ik mijn laptop dichtklap, is zij al terug met haar aandacht in haar werk gedoken.

Ooooh Neee !

En zo gebeurde het. De dag nadien heb ik de nieuwsbrief nog eens geopend. Gecheckt op fouten en nagekeken of de linken wel werkten en na een half uurtje drukte ik met een voldaan gevoel op de verzend knop. "Voilà, mission accomplished".

Een half minuutje later keek ik in mijn mailbox om te checken of alles goed verlopen was. En ja, de mail zat netjes in mijn mailbox. En als ik hem aanklikte, dan opende hij zoals het hoorde en .... Oooh Neee !

In grote vette letters stond het er. Onmogelijk om er naast te kijken : NIEUWBRIEF. Ik voelde mijn hart bonken in mijn keel NIEUW en BRIEF, geen verbindingsletter S tussen de twee woorden. Ik zocht naar een knop waarmee ik mijn verzending ongedaan kon maken, maar die was er niet. Ik hoorde mezelf inwendig vloeken en voelde een ongelooflijke teleurstelling. Een teleurstelling in mezelf.

Perfectionisme, een hardnekkig beestje

Mijn eerste reactie : PURE PANIEK !

Wat gaan de mensen die deze brief lezen van mij denken ? Gaan ze mij nog wel aux sérieux nemen ? Hoe geloofwaardig ben ik in wat ik doe als ik niet de professionaliteit heb om een nieuwsbrief zonder fouten te typen?

Mijn tweede reactie : EEN BRAINSTORM om de schade te beperken.

Hoe kon ik dit rechtzetten zodat dit niet langer een fout leek te zijn. Ik zocht me suf naar hoe ik dit misschien als een nieuwe term zou kunnen gebruiken. Zoals in "elke maand een nieuwe brief" of alsof het opzettelijk gedaan zou zijn om te kijken wie van jullie een perfectionist in zich heeft en zo de link naar Burn-Out gevoelige mensen maken.

Mijn derde reactie : HARTELIJK LACHEN om mezelf.

Ik heb ondertussen de gewoonte geïnstalleerd om, als ik merk dat er met mij van alles aan het gebeuren is, mijn aandacht boven mezelf te verplaatsen. Als een drone die over mij zweeft en alle aspecten vanop een afstand bekijkt : Welke triggers zijn er, en welke dynamiek brengt dit bij mij teweeg. Welke gedachten krijg ik, welke acties wil ik ondernemen én over wat gaat dit werkelijk ? Dat was het moment dat er een glimlach om mijn mond verscheen en ik in een lach schoot.

De teleurstelling in mezelf ging over in verbazing. Ik vond het frappant hoe dit perfectionisme het nog steeds, op momenten, van mij overneemt.

Je hebt jouw fouten nodig om te worden wie je wil zijn !

Vroeger zou ik hier nachten van wakker gelegen hebben, zou ik de volgende 10 dagen mijn mail niet durven openen. Ik zou me totaal waardeloos voelen én het normaal vinden dat mensen me hierdoor zouden afwijzen. Ik zou me klein voelen in een volgend contact met iemand die deze fout zou gezien hebben.

Gelukkig gebeurt dit niet meer, ik heb al heel wat stappen gezet in het mogen fouten maken. In het niet perfect hoeven te zijn. In het liefdevol blijven naar mezelf als ik merk dat ik toch de mist inga. Ik kan mezelf nu een groeiproces gunnen en ik begrijp nu ook dat ik mijn fouten nodig heb om uiteindelijk te worden wie ik graag wil zijn én ja, het voelt allemaal een stuk beter. Het zorgt ervoor dat ik op een veel rustigere manier het pad van mijn dromen kan bewandelen en kan genieten van de reis. Dat ik verwonderd kan zijn over hoe snel mijn systeem iets leert als ik het niet wil controleren of als ik er geen druk op zet. En hoe fijn het is om mezelf op die manier te zien groeien. Het durven toelaten van mijn fouten zorgt voor een groter zelfvertrouwen. Omdat ik zie dat mijn systeem zichzelf corrigeert.

Wat is perfectionisme ?

Perfectionisme is de drang om dingen perfect te maken. Op zich is daar niets mis mee. Het is de drijfveer van groei. Iets beter maken, iets mooier maken, makkelijker maken. Een mooi schilderij dat een gevoel van verwondering teweeg brengt. Een atletische prestatie, een technologische uitvinding. Eén voor één producten van een drang naar perfectionering. Zo lang jij de teugels in handen hebt, je zelf op de aan en uitknop van deze drive kan klikken, is dit een bijzonder nuttige eigenschap die ons allemaal al wel eens op één of andere manier bekoord heeft.

Perfectionisme wordt een probleem als het de controle van jou overneemt.

Maar als je niet meer over een "uit"knop beschikt, en als je "goed voelen" afhangt van de perfectie van jezelf dan is perfectionisme niet langer een nuttige karaktereigenschap. Dan wordt het een copingmechanisme om controle te krijgen over gevoelens die te maken hebben met faalangst, een gebrek aan zelfvertrouwen, niet te voldoen of niet goed genoeg te zijn. Jouw eigenwaarde wordt dan bepaald door de graad van perfectie die jij kan afleveren. Dan wordt perfectie een lastig gegeven.

Het is dàn dat perfectionisme ook niet meer gezond voor je is en schadelijk wordt. Omdat het niet langer gaat over het ervaren van de magie van inspiratie en creativiteit maar om het verdoven van een leeg gevoel, een innerlijke pijn of een reden om te mogen bestaan. En net zoals een dansje maken geen oplossing is tegen een huisbrand, is perfectionisme geen remedie tegen deze innerlijke onrust. Het (h)erkennen van dit copingmechanisme is een eerste stap naar de werkelijke heling van deze basispijnen.

Het verstrikt zitten in dit "steeds meer" "steeds beter" mechanisme leidt dikwijls naar een Burn-Out. Omdat het bakken energie vreet, en je nooit tot totale perfectie kan komen. Telkens opnieuw zal je die dingen zien die nog niet perfect of af zijn. Ze zullen jou op die manier confronteren met je innerlijke pijn die je niet wil voelen en dus nog meer perfectionistisch gedrag gaat vertonen. Een vicieuze cirkel die jou uiteindelijk helemaal opbrandt.

Herken jij de perfectionist in jezelf ?

Perfectionistische gedachten

• Piekeren, piekeren, piekeren

• Zwart/Wit denken

• Kritisch

• Negatief denken

• "Goed is niet goed genoeg"

perfectionistische gevoelens

• Niet snel blij en voldaan gevoel als je een goed werk aflevert

• Je ervaart veel schaamte en schuldgevoel

• Angst en onzekerheid bij het voorbereiden van projecten

• Angst bij zaken die je niet volledig kan voorbereiden

• Boosheid op jezelf en Verdriet als je bepaalde doelen niet haalt

• Onzekerheid als er geen duidelijke regels zijn waardoor je zeker weet dat je goed doet

• Boosheid als anderen regels overtreden

Perfectionistisch gedrag

• Overmatig studeren of werken

• Uitstel- en afstelgedrag (zo lang het niet perfect is/kan doe ik het niet)

• Je werk blijvend controleren of bevestiging vragen bij anderen

• Jezelf met anderen vergelijken, Anderen met jezelf vergelijken

• Geen grenzen aangeven

• Meer doen dan er van je gevraagd wordt

• Alles doen om te weten te komen wat de ander wenst/verlangt

"Als je een fout maakt, zorg dan dat je ze overtuigend maakt, zonder enige twijfel, zonder enige aarzeling"

Het waren de woorden die mijn basleraar ooit tegen me zei, ongeveer 15 jaar geleden. Ik vond het moeilijk. Ik kon op dat moment niet geloven dat dit ongestraft kon, dat het mocht, laat staan met volle overtuiging. Ik ben dan ook gestopt met spelen, omdat ik vond dat ik niet goed genoeg was en het bijzonder uitputtend was om TE veel te oefenen, steeds de boosheid bij mezelf te voelen omdat ik dan ook niet voldoende kon presteren. Toch zijn deze woorden bij mij blijven hangen. Ik vind het een schitterend motto omdat, als je dit helemaal beheerst, dit de highway naar je dromen is. Enfin, ik vind althans dat ik toch wel redelijk overtuigend mijn imperfectie tentoon gesteld heb. In hoofdletters, als titel van mijn nieuwsbrief. Hoe zit het met jou ? Durf jij te falen ? Wat zijn jouw mechanismes om met fouten, falen en imperfecties om te gaan ? Bij jezelf, maar ook bij anderen ?

Hartelijke Groet

Griet