Ben jij een Quiet Quiter ?

Het zou zo een titel voor een Engels Suske en Wiske album kunnen zijn : "The Quiet Quiter".

Maar het fenomeen heeft niets te maken met avontuurlijke stripverhalen. Ook niet met helden en teletijdmachines. Quiet Quiten speelt zich NU af in onze dagelijkse realiteit. Niet op één of ander onbestaand eiland, maar op de werkvloer, door mensen zoals jij en ik.

Het fenomeen gaat over "in stilte weggaan", een soort ontslag nemen. Niet van de job, maar wel van een aantal taken. Taken die er gaandeweg bijkwamen en niet behoorden tot het takenpakket waarvoor je initieel aangenomen werd.

Je kent ze wel, die taken die er tussendoor bijkomen."Zou je er dit even kunnen bijnemen ?" En natuurlijk wil je dit! Om je engagement te tonen, omdat er een collega langdurig out is en jij jouw deel van het werk wilt opnemen, omdat je gevleid bent dat dit aan jou gevraagd wordt. Omdat dit een investering is voor een mogelijke promotie, omdat je graag de sterke bent die veel aankan.

De realiteit leert echter dat de tijdelijke extra's dikwijls een blijvend karakter krijgen én dat er altijd wel nieuwe extra's bijkomen. En ook al wil je het zelf graag, op lange termijn is dit niet houdbaar. Je kent ze ondertussen wel, de Burn-Out cijfers. Dé indicator dat de balans tussen geven en nemen alles behalve in evenwicht is. Of, in andere woorden, dat de return van jouw energetische investering te klein is. Je gaat gegarandeerd in het rood.

De balans van geven en nemen

In een burn-out traject maak ik de energiestroom zichtbaar bij de klant. Hoeveel energie geef je ? Hoeveel energie krijg je ? In welke vorm geef je en in welke vorm krijg je terug ? Waar zijn de lekken en wat is nodig om deze balans in evenwicht te krijgen. Want daar zit de winst. Zowel voor het bedrijf als voor de werknemer. Een bedrijf dat een gezonde "give and take" balans bewaakt zal op een duurzame manier succes ervaren.

Is het OK om Q(uiet) te Q(uiten) ?

Ik hoor en lees veel sceptische reacties vanuit het kamp van de werkgevers. Ik begrijp hun angst dat de werknemer enkel nog dat gaat doen waar hij of zij zin in heeft. Toch gaat QQ daar niet over. QQ gaat over de extra's, datgene dat de werknemer méér is gaan doen.

Van dat "meer doen" daar gaat hij zichzelf van ontslaan, in stilte. Het gaat in mijn ogen meer over zelfzorg. Ervoor zorgen dat je fit genoeg bent en ook blijft om de andere taken op een langere termijn kwalitatief te kunnen volbrengen. Het gaat over correcte afspraken maken én nakomen. Net zoals mijn loodgieter enkel mijn gootsteen repareert als ik hem hiervoor gevraagd heb. Als ik wil dat hij mijn toilet ook nog even herstelt, dan dienen we hierover eerst te communiceren onder welke voorwaarden dit kan gebeuren. Niemand verwacht dat een loodgieter dat gewoon even gratis, eventueel tijdens de avonduren extra komt fixen. Is een loodgieter, of elke andere zelfstandige dan een quiet quiter ?

Werk aan de winkel

Waar het bij mij wél wringt als het over quiet quiten gaat, dan is het dat deze beweging in alle stilte gebeurt. Als Burn-Out Coach moedig ik mijn klanten aan om de dialoog aan te gaan. En ja, dit vergt dikwijls moed. De verhalen die ik terugkrijg zijn dikwijls schrijnend waardoor quiet quiting een logische volgende stap wordt. Maar dan is het niet écht meer een stille beweging. Er is werk aan de winkel. Er is nood aan het leren in dialoog gaan, er is nood aan vertrouwen, er is nood aan gelijkwaardigheid en bemiddelingsvaardigheden. Er is nood aan een blijvend leren. Over onszelf en hoe we in onze functie op de werkvloer met elkaar omgaan.

Hoe sta jij ten opzichte van QUIET QUITING ?

Griet