Als je integrerend ademen toevoegt aan jouw groeitraject, dan maak je exponentiële stappen.

Dat is logisch, want de adem toont zonder omwegen waar het niet stroomt én pakt het ook op datzelfde moment aan.

​

Wanneer je stress of andere negatieve emoties ervaart, gebeurt er iets met jouw ademhaling. Ze gaat zich verplaatsen, ze gaat versnellen en/of oppervlakkiger worden of in sommige gevallen stopt ze even. Ze verwijdert zich van de plaats waar de emotie gevoeld wordt.

​

Dat is een eerste reactie waardoor er minder pijn  ervaren wordt. Iets wat je vastzet, dat voel je niet. Je lichaam spant op en  pantsert als het ware die plaats in jouw lichaam voor het geval dat je nog eens een "klap" te verwerken krijgt. Als je vb liefdesverdriet voelt, dan zal je hartgebied niet meegaan in de adembeweging. In andere gevallen het buikgebied, het keelgebied... Elke niet geïntegreerde emotie zet zich vast dmv samentrekking van de spieren. 

​

Als deze ervaringen niet geïntegreerd worden, dan blijft dit gebied afgesloten van de adembeweging.

Hierdoor krijg je niet alleen een kleinere adembeweging die minder zuurstof genereert. 

Doordat het issue niet doorleefd werd, zal je in je leven dit thema ontwijken en ook niet de nodige vaardigheden ontwikkelen om dit in de toekomst op een constructieve manier te hanteren. Met betrekking tot dat thema kan je geen leiding nemen en ben je nog steeds slachtoffer. Als je hiermee niet aan de slag gaat, dan stagneert jouw groei.